Kawai Mona od najmłodszych lat zwraca na siebie uwagę. Jej wrodzony urok osobisty przyciąga nie tylko kolegów, ale również koleżanki. Mona nauczyła się z tym faktem żyć i sprytnie go wykorzystywać, również po jej przeprowadzce z Osaki do Tokio. Do jej szkoły dołącza nowy chłopak, którego chce sobie nawinąć za wszelką cenę na palec, zwany Kuroiwa Medaka. Niestety, chłopak wydaje się odporny na jej urok oraz wszelkie sztuczki, które wypracowała sobie przez lata swego życia. Sytuacja ją bardzo frustruje, jednak postanawia nie dać za wygraną, jednocześnie nie zdając sobie prawy, iż sama na siebie zastawia pułapkę.

Oprawa audiowizualna Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai (2025)

Wideo

Studio SynergySP na poważnie wzięło sobie pokazanie uroku w projekcie postaci głównej bohaterki. Wyszło im to naprawdę ponadprzeciętnie dobrze. Mona w wersji anime wygląda po prostu przesłodko, mimo iż różni się delikatnie od tego, jak wygląda w materiale źródłowym. Animacja jak na tego typu serię jest naprawdę dobra – świetnie oddaje emocje bohaterów. Tła nie wyróżniają się niczym szczególnym, jednak są równocześnie przyjemne dla oka.

Projekty innych postaci również wyszły po prostu dobrze. Od strony wizualnej dostałem w zasadzie wszystko, czego oczekiwałbym od komedii romantycznej.

Dźwięk

Serizawa Yuu w roli głównej bohaterki to naprawdę mistrzostwo świata. Płynność przełączania się z trybu Osaka-ben podczas wewnętrznych konwersacji z samą sobą i normalnym dialektem Tokijskim jak i ukazywanie wszelkiego rodzaju, często sprzecznych emocji jest naprawdę godna podziwu. Oczywiście nie jest to jedyne popularne nazwisko w obsadzie. Znajdziemy tutaj również kogoś takiego, jak Amamiya Sora, Hanazawa Kana, Maeda Kaori czy Ochiai Fukushi.

Moją uwagę zwrócił nie tylko świetny opening (雨トキメキ恋模様 / Ame Tokimeki Koi Moyou), ale również rewelacyjny soundtrack. To naprawdę rzadkość, że serie tego typu niebędące adaptacją visual novel dostają tak interesujące ścieżki dźwiękowe.

Fabuła i bohaterowie Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai (2025)

Wstęp

Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai to szkolna komedia romantyczna w praktyce wyróżniająca się nietypową dynamiką głównych bohaterów. Już podczas wybierania seriali do obejrzenia zimą wiedziałem, że serial mnie zainteresuje. Od pierwszych odcinków widać, że seria stawia na lekki, pastelowy klimat i humor sytuacyjny, który ma oferować widzowi przede wszystkim dobrze spędzony czas bez zbędnego dramatyzmu. Główny motyw – szkolna piękność napotyka chłopaka, niewrażliwego na jej wdzięki brzmi jak ciekawy eksperyment społeczny i dostarcza wielu przezabawnych momentów. Już sam tytuł sugeruje przewrotną grę. Co, jeśli ktoś okaże się odporny na urok dziewczyny, która przywykła, że cały świat pada jej do stóp?

Krótko o fabule Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai (2025)

Kawai Mona od najmłodszych lat zwraca na siebie uwagę. Jej wrodzony urok osobisty przyciąga nie tylko kolegów, ale również koleżanki. Mona nauczyła się z tym faktem żyć i sprytnie go wykorzystywać, również po jej przeprowadzce z Osaki do Tokio. Do jej szkoły dołącza nowy chłopak. Mona, przyzwyczajona do bycia w centrum uwagi, postanawia za wszelką cenę zdobyć zainteresowanie Medaki. Nie wie jednak, że Medaka odbywa surowy trening, by zostać mnichem, co zobowiązuje go do unikania bliskich kontaktów z dziewczynami.

Dziewczyna wymyśla coraz to nowe sposoby, by oczarować Medakę – zalotne uśmiechy, słodkie pozy czy różnego rodzaju aranżowane sytuacje. Medaka heroicznie stara się zachować stoicki spokój. Każda kolejna próba Mony, by rozkochać w sobie chłopaka, kończy się fiaskiem… przynajmniej pozornie. W rzeczywistości bowiem nawet tak wytrwały uczeń na mnicha nie jest z kamienia. Medaka zaczyna odczuwać sympatię do Mony, choć uparcie wypiera ten fakt.

Treść serialu

Mimo powtarzalnego motywu przewodniego serial potrafi zaskoczyć momentami szczerości i refleksji. Gdy wydaje się, że utknęliśmy w nieskończonym cyklu szkolnych podchodów, nagle któryś z bohaterów powie lub zrobi coś, co wyrywa historię z czysto schematycznych torów. Na przykład Mona, zwykle tak skupiona na sobie i swojej grze, miewa chwile, gdy wątpi we własne działania albo odkrywa w sobie nieznane dotąd pokłady zazdrości i niepewności. Serial konsekwentnie trzyma się tej konwencji od początku do końca, dostarczając coraz to nowych, komicznych sytuacji wynikających z nietypowego układu między bohaterami. Co ważne, do głównej rywalizacji szybko dołączają kolejne postacie, komplikując relacje i podnosząc stawkę tej miłosnej gry.

Bohaterowie

Relacja Mony i Medaki to esencja tej serii. Stanowi jednocześnie jej fundament komediowy i źródło rozwoju postaci. Twórcy zręcznie balansują na cienkiej linii między powtarzalnością scen komediowych a autentycznym postępem w więzi bohaterów. Każdy odcinek dostarcza nam znajomego schematu. Za powierzchownym wątkiem komediowym kryje się jednak stopniowa przemiana uczuć. Dynamika głównej pary przypomina zabawę w kotka i myszkę. Role są tutaj odwrócone: to myszka Mona goni kotka Medakę, który udaje, że go to nie obchodzi. Kontrasty między postaciami napędzają humor, ale też służą ukazaniu różnych odcieni ich charakterów.

Kawai Mona

Usobienie szkolnej idolki – śliczna, charyzmatyczna i zawsze otoczona wianuszkiem adoratorów. Na pozór miła i życzliwa dla wszystkich, w głębi duszy jest trochę egocentryczna i ogromnie przejmuje się swoim wizerunkiem. Jej nazwisko nie bez powodu brzmi jak kawaii. Mona doskonale zdaje sobie sprawę ze swojego uroku i zazwyczaj potrafi owinąć sobie każdego wokół palca. Wykreowany obraz perfekcyjnej dziewczyny to jej tarcza i źródło pewności siebie. Gdy więc spotyka Medakę, który zdaje się na nią odporny, początkowo traktuje to, jak spoliczkowanie dla własnej dumy. Widz szybko przekonuje się, że Mona musi czuć się podziwiana. Uwielbienie przez innych to dla niej niemal paliwo do życia. Każdy brak reakcji ze strony chłopaka jest dla niej szokiem, który narusza jej pewność siebie i grozi ujawnieniem Mony skrytej pod maską ideału.

W rezultacie bohaterka staje się postacią zarazem komiczną, jak i intrygująco niejednoznaczną. Jej przesadnie dramatyczne wewnętrzne monologi (prowadzone w Osaka-ben – czyli dialekcie z Osaki), wymyślne plany i próby uwiedzenia Medaki potrafią bawić do łez. Mona kreuje coraz to nowe scenariusze, byle tylko chłopak zwrócił na nią uwagę. Jednocześnie, gdy zdarza jej się okazać szczere zakłopotanie czy też cień zazdrości, natychmiast zyskuje bardziej ludzką twarz. To właśnie te momenty, kiedy perfekcyjna królowa pszczół nagle staje się zagubioną nastolatką, sprawiają, że Mona wyróżnia się na tle większości bohaterek komedii romantycznych. Z czasem widać wyraźnie, że gra, którą rozpoczęła, by połechtać własne ego, przeradza się w autentyczne uczucie, którego ona sama początkowo nie umie rozpoznać i kontrolować. Jej rozwój polega na stopniowym zrozumieniu, że nie chodzi już o samą satysfakcję z ujarzmienia chłopaka, ale o niego samego.

Kuroiwa Medaka

Na pierwszy rzut oka prezentuje się jako zupełne przeciwieństwo Mony. Cichy, opanowany i niemal ascetyczny. Większość rówieśników odbiera go jako zdystansowanego i mało przyjaznego. W rzeczywistości Medaka to dobroduszny i uczynny chłopak, ale zmuszony jest trzymać na dystans wszystkie dziewczyny z powodu swojego życiowego postanowienia. Postanowił bowiem zostać mnichem, dlatego też stara się trzymać swoje rządze pod kontrolą. Medaka jest jak mur nie do przebicia dla flirtów Mony. Reaguje na jej prowokacje z kamienną twarzą, co tylko jeszcze bardziej ją nakręca. Pozorna obojętność i pokerface tworzą mnóstwo komicznych sytuacji, zwłaszcza gdy zestawimy je z barwnymi, przesadzonymi reakcjami Mony.

Choć Medaka wydaje się pozbawiony emocji, jest to tylko gra pozorów. Widzowie dostają subtelne wskazówki, że i on ulega urokowi Mony, tylko desperacko stara się to ukryć (przed sobą i przed innymi). Nie jest to zdecydowanie typ charyzmatycznego playboya ani romantycznego rycerza. Medaka to raczej przeciętny chłopak o niezwykłej determinacji, którym zainteresowała się najpiękniejsza dziewczyna w szkole. Jego rola polega na byciu stoickim kontrapunktem dla ekspresyjnej Mony – dzięki temu ich duet wypada tak oryginalnie. Można zarzucić Medace, że wypada trochę blado przy energicznej głównej bohaterce i że sam z siebie niewiele wnosi do fabuły poza konceptem ślubów czystości, ale w kontekście tej historii właśnie ta przeciętność jest celowa. Gdy najpopularniejsza dziewczyna w szkole nie może przestać myśleć o szaraku, wiemy już, że zadziałała zasada, przeciwieństwa się przyciągają, i to z dużą siłą.

Postacie drugoplanowe

Jak na komedię romantyczną przystało, obok głównej pary pojawia się wiele postaci drugoplanowych, które dodają koloru i podkręcają dynamikę charakteryzacji. Shounan Asahi to szkolna gwiazda koszykówki i zarazem największa rywalka Mony. Choć również obdarzona urodą i charyzmą, stanowi niemal przeciwieństwo Mony. Asahi sprawia wrażenie bardziej przyziemnej. Jej zdroworozsądkowe podejście zderza się z wręcz komicznymi metodami Mony, co prowadzi do wielu przezabawnych konfrontacji. Rywalizacja obu bohaterek napędza sporą część komedii, a przy tym pozwala lepiej poznać Monę od innej strony. Nic tak nie obnaża jej słabości, jak pojawienie się konkurencji. Mimo wszystko Asahi nie jest czarnym i podstępnym charakterem. Jest sympatyczną postać, która po prostu również pragnie zdobyć serce Medaki. Nie ma jednak co ukrywać – bohaterka ta została stworzona wyłącznie po to, by główna bohaterka mogła zdać sobie sprawę ze swych uczuć.

Po stronie Mony stoją zaś wierni sojusznicy, choć ich motywacje bywają różne. Haruno Tsubomi, cicha i niepozorna koleżanka. W rzeczywistości sekretną wielbicielką Mony. Paradoksalnie, zamiast rywalizować z Medaką o względy królowej, Tsubomi dopinguje Monę w jej pogoni za chłopakiem, najpewniej dlatego, że szczęście Mony jest dla niej ważniejsze niż własne uczucia. Nanba Tomo, z kolei, to serdeczna przyjaciółka Mony z dzieciństwa. Ich wejście do historii jest niemal jak zestawienie ognia i wody, każde z nich wspiera Monę na swój sposób. Dzięki temu główna bohaterka zawsze ma kogoś, kto dodaje jej otuchy i motywuje do działania.

Więcej o bohaterach

Warto zauważyć, że poza wymienionymi bohaterami przewija się kilku innych szkolnych znajomych, jednak pełnią oni funkcję czysto komediową i nie wpływają znacząco na główny wątek. Autor wyraźnie chciał utrzymać uwagę widza na miłosnym pojedynku Mony i Medaki, czyniąc z nich centralną oś serii. To się udaje, bo charyzma tej dwójki skutecznie przyciąga nasz wzrok.

Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai (2025) – Ocena i podsumowanie

Serial wzbudza skrajne emocje wśród oglądających. Osobiście należę (jak nie trudno się domyślić po przeczytaniu powyższej recenzji) do obozu tych, którym Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai przypadło do gustu. Autor nie starał się na siłę o to, by jego historia była za wszelką cenę unikalna. Jak już wiele razy powtarzałem, to nie unikalność i wymuszona chęć pokazania czegoś nowego powoduje, że dana historia widzom się podoba lub nie. Za to odpowiadają przede wszystkim bohaterowie. Na tym polu serial wypadł po prostu bardzo dobrze – z chęcią obejrzę kontynuację. Kontynuację, która została już zresztą zapowiedziana.

Finalny werdykt

Final evaluation

Z jakim tłumaczeniem polecam oglądać Kuroiwa Medaka ni Watashi no Kawaii ga Tsuujinai (2025)?

• Oficjalne tłumaczenie jest poprawne, aczkolwiek mógłbym się w bardzo wielu miejscach przyczepić przeróżnych rzeczy. Zwłaszcza w pierwszych dwóch odcinkach gdzie edytorzy (wątpię, że tłumacze) raz co raz mocno zmieniali ton wypowiedzi, jak i same słowa wypowiadane przez bohaterów (zwłaszcza Monę) wplatając w to tony slangu, który zwyczajnie nie istniał w oryginale. Później chyba ktoś poszedł po rozum do głowy i upomniał osobę odpowiedzialną za edycję, gdyż kolejne odcinki miały wyraźnie lepsze, bardziej poprawne, lecz nadal nieidealne napisy.

Galeria