Takemoto Takeru pracuje dorywczo jako kurier. Pewnego wieczoru, podczas powrotu do domu widzi tajemniczy, mijający go rozbłysk świetlny, który następnie ginie w odmętach ciemności pobliskiego lasu. Chłopak zdecydował się udać na miejsce i znalazł tam piękną dziewczynę opuszczającą lśniący kokon przedstawiającą się jako Hikari. Podczas gdy Takeru był dość zawstydzony nagością dziewczyny, z wnętrza ziemi wyłania się bestia, która obiera sobie za cel Hikari.

Oprawa audiowizualna Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai (2004)

Wideo

Za animację odpowiadają dwa legendarne studia – Gainax i Shaft. Nie była to ich pierwsza współpraca. Niemniej jednak pod względem wizualnym serie, przy których razem pracowali, wyglądały świetnie. Nie inaczej sprawa się ma i w tym przypadku. Bardzo podoba mi się design postaci. Całość jest pełna detali, a animacja wygląda po prostu rewelacyjnie – zarówno w scenach dynamicznych (ich nie brakuje), jak i statycznych. Do tego dochodzi jeszcze estetyka wizualna tamtych lat, do której mam ogromną słabość. Świetna gra kolorami. Nie był to poziom pierwszego sezonu Mahoromatic (to byłoby naprawdę trudno pobić), ale warstwa wizualna wciąż mocno cieszyła me oczy.

Dźwięk

Ścieżka dźwiękowa doskonale podkreślała atmosferę panującą w danych scenach, jednak nie wyróżniała się na tyle, bym chciał do niej wracać. Wracać będę jednak z pewnością do OP i ED. Kolejno – 高橋洋子 (Takahashi Youko) – metamorphose i 石田燿子 (Ishida Youko) – 夏色のカケラ (Natsuiro no Kakera).

W obsadzie znajduje się kilka wręcz legendarnych nazwisk, których pewnie w większości nowi fani niestety nie będą kojarzyć (choć część z nich nadal pozostaje aktywna zawodowo). Kawasumi Ayako, Shimizu Ai czy Mizushima Takahiro. Pozostaje mi formalność, czyli stwierdzenie, iż aktorstwo głosowe stoi na ekstremalnie wysokim poziomie, jak niemal zawsze.

Fabuła i bohaterowie Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai (2004)

Wstęp

Kolejna z serii bardzo długo czekających na swą kolej. Ponownie nie wiem, dlaczego zwlekałem aż tak długo z obejrzeniem. Tym bardziej, iż już jakiś czas temu obiecałem sobie, że nadrobię każde anime, przy którym współpracowali ludzie z Gainax i Shaft.

Krótko o fabule

Takemoto Takeru to dość typowy uczeń szkoły średniej. Pracuje dorywczo jako kurier, używając do tego celu motoru. Pewnego wieczoru, podczas powrotu do domu po pracy razem ze swoim przyjacielem Ninomiya Ryou, widzą tajemniczy, mijający ich rozbłysk świetlny, który po chwili ginie w odmętach ciemności pobliskiego lasu. Takeru bez zastanowienia zdecydował się udać na miejsce, chwilę po tym Ryou dołącza do niego.

Na miejscu znaleźli piękną dziewczynę opuszczającą lśniący kokon przedstawiającą się jako Hikari. Podczas gdy Takeru był dość zawstydzony nagością dziewczyny, z wnętrza ziemi wyłania się bestia i obiera sobie za cel Hikari. W tym momencie chłopak odkrywa w sobie nadnaturalną moc pozwalającą mu na transformację w bestię przypominającą wojownika. Postanawia ją wykorzystać, by uratować przed chwilą poznaną piękność. Po krótkiej, lecz dynamicznej walce jego ciało wraca do normy. Zabiera Hikari do domu i postanawia się nią zaopiekować. Kolejnego dnia, w tym samym lesie Ryou odnajduje kolejną dziewczynę, której okoliczności pojawienia wydają się do złudzenia przypominające Hikari. Postanawia dać jej imię Akari.

Ciekawostka – zarówno imię Hikari, jak i Akari oznaczają światłość. Hikari natomiast może znaczyć również nadzieję, szczęście i wpływ (moc wpływu na coś). Akari jednoznacznie oznacza światło, coś jasnego, emitującego światłość. Taka błahostka, jednak ma znaczenie, zwłaszcza w finale serii.

W tym miejscu warto zwórcić na to, iż Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai to seria autorska Gainax i Shaft. Nie bazuje ona na żadnym wcześniej powstałym dziele. Na podstawie anime powstała jednak manga, lecz warto mieć uwagę kolejność. Anime to wersja oryginalna (nie jest to wyjątek, wiele anime dostawało adaptację w formie mangi po premierze).

Treść serialu

Końcówka pierwszego odcinka spowodowała, iż zacząłem się zastanawiać, czy oby na pewno chcę to oglądać. Epizod drugi szybko mi jednak uzmysłowił, iż nie mam się nad czym zastanawiać, a Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai to dokładnie to, czego szukam najbardziej. O co konkretnie się obawiałem? O to, iż akcja i walka z potworami planującymi zamach na życie Hikari przyćmi całą resztę. Teraz z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że było wręcz na odwrót. Mamy tutaj do czynienia z dynamicznym początkiem i końcem. Całą resztę poświęcono na charakteryzację, pokazanie życia codziennego i w końcu sporo interakcji między bohaterami. Dzięki temu szybko się z nimi zżyłem, a zakończenie wywołało odpowiedni efekt.

Bohaterowie

Trudno pisać coś o Hikari i Akari, czyli o głównych bohaterkach w taki sposób, by nie robić niepotrzebnych spoilerów. To właśnie wokół nich obraca się cała intryga. Warto wspomnieć o tym, iż obie dziewczyny to część jednego, obcego bytu, który uległ rozpadowi i przybrał ludzkie formy. Miało to też pewien efekt uboczny, gdyż oprócz ludzkiego ciała, otrzymały dodatkowo coś więcej. Cała prawda naprawdę dobrze jest ujawniana, fragment po fragmencie, odcinek po odcinku.

Takemoto Takeru i Ninomiya Ryou to dobrzy przyjaciele z podobną przeszłością. Obydwoje zostali porzuceni przez swoją rodzinę. Ryou mieszka ze swoją młodszą siostrą Kimi i jest o wiele silniejszy psychicznie i stonowany. Takeru myślał, iż udało mu się zamknąć mroczne wspomnienia daleko w jego psychice, jednak poznanie Hikari zmusiło go do stawienia czoła swojej przeszłości. Odgrywa to kluczową rolę w jego rozwoju, ale również w relacji między nim a Hikari. Spore znaczenie ma także obecność jego przyjaciółki z dzieciństwa – Nishino Mari, która od lat skrycie darzy Takeru uczuciami.

Nie brakuje bohaterów typowych dla tych lat. Nadnaturalne istoty, desperacko szukający swoją drugiej połówki znajomi z klasy czy koleżanki próbujące pomóc Mari zbliżyć się do jej chłopaka marzeń. Nie zabrakło i klasyka w formie naukowca Jennifer Portman – inteligentnej, jednak frywolnej i uzależnionej od alkoholu dojrzałej kobiety zza granicy (typowo – odgrywającą rolę głównie w wątkach komediowych).

Inne uwagi

W Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai widać sporo nawiązań do innych serii. Zarówno bezpośrednich, jak i bardziej subtelnych. Nawet samo wdzianie głównej bohaterki bardzo przypomina ubiór Mahoro z Mahoromatic.

Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai (2004) – Ocena i podsumowanie

Mimo iż nie dostajemy odpowiedzi na wszystkie pytania, a niektóre wątki również nie są pozamykane, trudno napisać mi coś negatywnego na temat tego anime. Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai to dokładnie to, czego szukam. Mistrzowski klimat, spora dawka dramatu, dobrze wyważony humor, sporo czasu poświęconego na charakteryzację w odcinkach przedstawiających życie codzienne. Są zarówno wątki nadnaturalne zahaczające o Sci-Fi, odrobina akcji, komedii, jak i silny wątek romantyczny. Zakończenie również mocno w stylu Gainaxa. Zapada w pamięć i nie jest przesłodzone. Czyli coś, o co w dzisiejszych historiach niestety trudno. Zarówno pod względem miksu gatunków, tej specyficznej, magicznej atmosfery lat 2000, jak i samego typu zakończenia. Nie pozostaje mi nic innego jak rekomendacja tego tytułu.

Finalny werdykt

Final evaluation

Z jakim tłumaczeniem polecam oglądać Kono Minikuku mo Utsukushii Sekai (2004)

• AonE-Onigiri – dobre tłumaczenie w starym stylu. Niestety tylko dostępne w formie hardsub. Wszystkie inne tłumaczenia dostępne bazują na oficjalnych napisach, których delikatnie mówiąc – nie polecam.

Galeria